இன்பத்தைத் தேடி...

அவர் ஒரு கம்பெனிக்கு மானேஜர். அவருக்கு அழகான ஒரு பெண் பி.ஏ.வாக வேலைக்குச் சேர்ந்தாள். அந்தப் பெண்ணுக்குத் தன்னிடம் ஒரு மயக்கம் இருப்பதாக மானேஜர் நினைக்கிறார். அது உண்மையாக இருக்கக்கூடாதா என்று அவர் உளமாற விரும்புகிறார்.
தன் வீட்டுக்கு விருந்துக்கு வரும்படி ஒருநாள் மானேஜருக்கு அந்தப் பெண் அழைப்பு விடுக்க... இப்போது மானேஜருக்குச் சந்தேகமே இல்லை. “இந்தப் பெண் என்னைப் பார்த்து மயங்கிவிட்டாள்....’ என்று இவர் உறுதியான நம்பிக்கையோடு அந்தப் பெண்ணின் வீட்டுக்கு அன்றிரவே விருந்து சாப்பிடப் போகிறார்.
அந்தப் பெண்ணின் வீட்டில் யாருமே இல்லை. டைனிங் டேபிளில் மெழுகுவர்த்தி மட்டும் எரிந்து கொண்டிக்கிறது. அந்தப் பெண் தன் மீது மோகம் கொண்டிருக்கிறாள் என்பது நூறு சதவிகிதம் உறுதி என்று தனக்குத்தானே மீண்டும் ஊர்ஜிதம் செய்து கொள்கிறார். இருவரும் விருந்து சாப்பிட உட்காருகிறார்கள். இரவு 11.30 மணி ஆகிறது. மானேஜரின் சந்தேகத்துக்குத் துளியும் இடமில்லை. ‘இவள் இன்று எனக்குத் தன்னையே கொடுக்கப் போகிறாள்’ என்று மனதுக்குள் சொல்லிக் கொள்கிறார்.
நள்ளிரவு 12.00 மணி நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. அடுத்த அறைக்குப் போகலாம் என்று அந்தப் பெண் மானேஜரை அழைக்க... தான் அணிந்திருந்த கோட்டையும் சட்டையும் கழற்றிவிட்டு மானேஜர், அந்தப் பெண்ணின் பின்னே போகிறார். அந்த அறை இருட்டாக இருக்கிறது. ‘சரி, அவள் விளக்கைப் போடுவதற்கு முன்பே தயாராக இருக்கலாமே...’ என்று மிச்சமிருந்த அனைத்து உடைகளையும் மானேஜர் கழற்றிவிடுகிறார்.
அப்போது சுவர்க்கடிகாரம் பன்னிரண்டு அடிக்க... இருட்டைக் கிழித்துக் கொண்டு அந்த அறையில் விளக்குகள் பளிச்சென்று உயிர் பெருகின்றன. அந்த அறை முழுவதும் இவரின் ஆபீஸில் பணிபுரியும் எல்லா ஊழியர்களும் ‘ஹேப்பி பர்த்டே’ என்று கைதட்டிப் பாட்டுப் பாட ஆரம்பிக்கிறார்கள். மானேஜரோ, பர்த்டே என்று நிஜமாகவே பிறந்த மேனியுடன் அசடு வழிய நின்றிருக்கிறார்.
தனது பிறந்த நாளையே மறந்து அந்தப் பெண்ணின் பின்னால் சென்ற அந்த மானேஜரைப் போலத்தான் நாமும் பல சமயம் இன்பத்தை நமக்கு வெளியிலேயே தேடிக் கொண்டிருக்கிறோம்.
மனசே ரிலாக்ஸ் பிளீஸ் என்ற நூலில் படித்தது.
இப்படிக்கு உங்கள் புகழன்